વાક્ય એક થોડુંક ખુચ્યું છે, બાકી તો કાંઈ નથી,
હૃદયમાં જરાક અમસ્તું દુખ્યું છે,બાકી તો કાંઈ નથી
ભાંગી ને ભુક્કો તો નહીં જ થાઉં હું, મજબૂત છું,
હા…અંદર થોડુંઘણું તૂટ્યું છે,બાકી તો કાંઈ નથી
હૃદયની કોરી પાટીમાં બહુ બહુ તો શું મળશે તને,
બસ તારું જ નામ ઘૂંટયું છે, બાકી તો કાંઈ નથી
ક્યારેક અટકી જવાય છે આગળ વધતા એ કારણે,
ઘણુંબધું પાછળ છૂટ્યું છે, બાકી તો કાંઈ નથી
કશીક ઉણપ રહી ગઈ હશે મારી લાગણીઓમાં,
વાતો હજી અધૂરી છે ને સંબંધ પૂરો થઈ ગયો
સ્વાર્થના પાયા પર બંધાય હતી મિત્રતાની ઇમારત,
કે મતલબ પૂરો થતાં આ ‘દંભ’ પૂરો થઈ ગયો
એક પરિચિત અજાણ ની જેમ હવે મળીએ છીએ આપણે,
બોલ્યા વિના જ્યાં બધું સમજાતું એ અંક પૂરો થઈ ગયો
એ છોડી ગયા એ રીતે જાણે કશું હતું જ નહીં,
વિવશતા વધતી ગઈ,ઋણાનુબંધ પૂરો થઈ ગયો
આજીવન ચાલેલા સંઘર્ષનું જાણીતું જ પરિણામ આવ્યું,
એકાએક શ્વાસો અટકી ગયા અને દ્વંદ્વ પૂરો થઈ
ગયો
તને જોઈને હૃદયમાં ઉદ્દભવેલો ઝંકાર સાચવી રાખ્યો છે મેં,
ન લખાયેલા કેટલાયે શબ્દોનો ભાર સાચવી રાખ્યો છે મેં
ક્યારેક તો તું પાછી ફરીશ એ રાહમાં ને રાહમાં,
હૃદયના ખૂણામાં તારા નામનો ધબકાર સાચવી રાખ્યો છે મેં
બંધ થઈ ગયા છે જે ઘરના બારણાં હમેશા માટે,
ક્યારેક ત્યાંથી જ મળેલો મીઠો આવકાર સાચવી રાખ્યો છે મેં
‘મજબૂરી’ના બહાના પાછળ જે નિભાવી ન શકાયો,
આજીવન સાથે રહેવાનો એ કરાર સાચવી રાખ્યો છે મેં
એકબીજાના સુખ-દુઃખમાં હવે સાથે નથી,ચાલ માન્યું
પણ તારી માટે ચિંતા કરવાનો અધિકાર સાચવી રાખ્યો છે મેં
વર્ષો સુધી જીવ્યા પછીયે સમજાયો નથી જે ઘણાને,
નાની જિંદગીનો બહુ મોટો ‘ટુંકસાર’ સાચવી રાખ્યો છે મેં
હૃદયની ઉથલપાથલ મેં પાંપણમાં દબાવી રાખી છે
આ શબ્દો વચ્ચે મેં મારી એકલતા દાટી છે
મુરઝાયા પછી પણ સુગંધ હજી અકબંધ છે,
જો ને આ મહેક નીચે ફૂલે કેટલી કથા દાટી છે
શાંત પડેલા મારા આ ઘાવોને ન ઉખેડો,
આ ઉઝરડાઓ નીચે મેં મારી પીડા દાટી છે
આંસુઓ સાથે ક્યાંક વહી ન જાય તારી યાદો,
માટે આ સ્મિત નીચે મેં મારી વ્યથા દાટી છે
જીવતેજીવ જે પુરી ન થઈ શકી ક્યારેય,
જો કબરમાં મેં તારી કરેલી પ્રતીક્ષા દાટી છે
અડગ મનના માનવીને પણ સમય સામે ઝુકવું જ પડતું હોય છે
મજબૂરી જ્યારે બહુ જ વધી જાય,સમાધાન બની જાય છે
આવેલા રુદનને ક્યારેક વહેવા દેજો આંખોમાંથી નહિતર
ન નીકળેલા આંસુઓ, હૃદયમાં રહીને તોફાન બની જાય છે
વચનોની શક્તિને કદી ઓછી અકવાની ભૂલ ન કરશો,
હૃદયનાથી નીકળેલા બોલ ક્યારેક અભિશાપ,તો ક્યારેક વરદાન બની જાય છે
નાદાન વ્યક્તિ જ બધી બાબત સમજવાની કોશિશ કરે છે,
સમજદાર લોકો તો સમજી વિચારીને નાદાન બની જાય છે
ભૂલ થશે ગણતરીમાં પીડા હૃદયની આંસુઓથી માપશો,
દર્દ પણ જ્યારે હદથી વધી જાય, ત્યારે એ મુસ્કાન બની જાય છે
મારો ખાલીપો…
હૃદયના એકાદ છાના ખૂણામાં આખી દુનિયાથી સંતાડી રાખેલો…મારો ખાલીપો.
કોઈકની યાદોથી,
કેટલીયે ફરિયાદોથી,
કોઈકના સ્મરણોથી,
એમની સાથે વિતાવેલી ક્ષણોથી,
એવી કેટલીયે વાતોથી છલોછલ ભર્યો છે મારો આ ખાલીપો.
ભૂતકાળમાં છૂટી ગયેલી વ્યક્તિ સાથે હું આજે પણ મારા આ ખાલીપામાં જીવી શકું છું, વાત કરી શકું છું, એમનો સ્પર્શ અનુભવી શકું છું.
જેમની ગેરહાજરીને કારણે આ ખાલીપો સર્જાયો છે, આ ખાલીપાની કારણે એમની સાથે જીવી શકું છું હું.
માની ન શકાય એવી વાત છે, કે આ ખાલીપાને કારણે મળતી પીડા એ મારા બળતા હૃદયને ટાઢક આપે છે.
હા, ક્યારેક આ ખાલીપાની આસપાસ વીંટળાયેલી એકલતા ચીસ પાડી ઉઠે છે. એકલતાની ચીસ મૂંગી હોય છે. છતાં તેના પડઘા ઘણા સમય સુધી સંભળાયા કરે છે અને અંતે તે પણ ખાલીપામાં સમાઈ જાય છે.
પણ છતાં, સાચવું છું હું એ ખાલીપા ને, હૃદયના એક અભિન્ન અંગ તરીકે. કારણ?? એ ખાલીપામાં હું હજી એમની સાથે રહી શકું છું.ધબકારે-ધબકારે એ મારામાં વહે છે. મારી દરેક રચનામાં લખાઈ છે એ, મારા દરેક શબ્દમાં મને સંભળાય છે એ.
મારી દરેક ક્રિયામાં એ પ્રત્યક્ષ હોવા છતાંય… હૃદયના એકાદ છાના ખૂણામાં આખી દુનિયાથી સંતાડીને રાખ્યો છે મેં….મારો ખાલીપો.
હાઈકુ
તારી યાદોથી,
‘ભર્યો’ છે છલોછલ,
મારો ‘ખાલીપો’.
તારી યાદોથી
‘ભર્યો’ છે છલોછલ,
મારો ખાલીપો
હારી ચુક્યો હતો હું બધે થી,ત્યારે મારી હિંમત બનનાર...પપ્પા હતા જીવન માં આવતા તોફાનો સામે ઢાલ બની મને રક્ષનાર...પપ્પા હતા ઉપકાર માતા નો કે આપ્યું મને જીવન જન્મ આપીને, પણ મને જીવન જીવતા શિખવનાર...પપ્પા હતા કરું હું કંઈક ભૂલ તો મને વઢતા, પછી રાત્રે સુઈ ગયા બાદ મને વ્હાલ કરતા, છોડી દીધા પોતાના સપનાઓ મારી ઈચ્છાઓ પુરી કરવા, ને મારા સ્વપ્નો માટે રાતભર જાગનાર...પપ્પા હતા આવી પડે જો દુઃખ મને તો મા બહુ રડતી, ભેટી ને મને મારો ભાર હળવો કરતી, પણ જ્યારે રસ્તો ન મળે ક્યાંય ને હ્રદય ખુબ મૂંઝાય, ત્યારે શક્તિ બની મારી સાચી રાહ ચીંધનાર...પપ્પા હતા આપી મને ધર્મ ની શિક્ષા,કર્યું સંસ્કાર સિંચન, કરાવ્યું મને સાચા ખોટા નું ચિંતન, પથ્થર હતો હું તો કશા મૂલ્ય વિનાનો, પોતાની જાત ઘસી મને ચમકાવનાર...પપ્પા હતા ઈશ્વર ને બધા આ જગ ના પિતા કહે છે, ને દરેક પિતા ના હૃદય માં ખુદ ઈશ્વર રહે છે પણ સ્થાન પપ્પા નું રહેશે તુજથી ઉંચુ,હે પ્રભુ.. કારણકે મને ઈશ્વર નો પરિચય આપનાર...પપ્પા હતા
સાથે તો નથી
છતાં મારી યાદમાં
એક માત્ર તું
ઈશ્વર પાસે
દરેક ફરિયાદમાં
એક માત્ર તું
નહિ કહેલી,
કેટલીયે વાતમાં
એક માત્ર તું
મારી જ સાથે
મારા આ એકાંતમાં
એક માત્ર તું
મારા આ શબ્દો,
અને મારા શ્વાસમાં
એક માત્ર તું
શબ્દોની દુનિયા 