હૃદયની ઉથલપાથલ મેં પાંપણમાં દબાવી રાખી છે
આ શબ્દો વચ્ચે મેં મારી એકલતા દાટી છે
મુરઝાયા પછી પણ સુગંધ હજી અકબંધ છે,
જો ને આ મહેક નીચે ફૂલે કેટલી કથા દાટી છે
શાંત પડેલા મારા આ ઘાવોને ન ઉખેડો,
આ ઉઝરડાઓ નીચે મેં મારી પીડા દાટી છે
આંસુઓ સાથે ક્યાંક વહી ન જાય તારી યાદો,
માટે આ સ્મિત નીચે મેં મારી વ્યથા દાટી છે
જીવતેજીવ જે પુરી ન થઈ શકી ક્યારેય,
જો કબરમાં મેં તારી કરેલી પ્રતીક્ષા દાટી છે
અડગ મનના માનવીને પણ સમય સામે ઝુકવું જ પડતું હોય છે
મજબૂરી જ્યારે બહુ જ વધી જાય,સમાધાન બની જાય છે
આવેલા રુદનને ક્યારેક વહેવા દેજો આંખોમાંથી નહિતર
ન નીકળેલા આંસુઓ, હૃદયમાં રહીને તોફાન બની જાય છે
વચનોની શક્તિને કદી ઓછી અકવાની ભૂલ ન કરશો,
હૃદયનાથી નીકળેલા બોલ ક્યારેક અભિશાપ,તો ક્યારેક વરદાન બની જાય છે
નાદાન વ્યક્તિ જ બધી બાબત સમજવાની કોશિશ કરે છે,
સમજદાર લોકો તો સમજી વિચારીને નાદાન બની જાય છે
ભૂલ થશે ગણતરીમાં પીડા હૃદયની આંસુઓથી માપશો,
દર્દ પણ જ્યારે હદથી વધી જાય, ત્યારે એ મુસ્કાન બની જાય છે
ક્યારેક અથડાઈને લાગણીઓ પાછી ફરે તો શું કરવું?
ઘણું કરવા છતાં પણ થોડીક ઓછી પડે તો શું કરવું?
બહુ કાળજીપૂર્વક આંસુઓને આંખમાં રોકી રાખ્યા હોય,
પણ કોઈની યાદ આવતા આંખો વરસી પડે તો શું કરવું?
વર્ષો સુધી લાગણીઓની ઈંટોથી સંબંધની ઇમારત ચણી હોય,
નાનકડી તિરાડ પડતા આખી ઇમારત તૂટી પડે તો શું કરવું?
ગઝલના શબ્દે શબ્દે વણી લીધી છે વ્યથા આ હૃદયની,
વ્યથા લખવા જતા શ્યાહી જ ખૂટી પડે તો શું કરવું?
કેટકેટલા સ્વપ્નો જોઈ રાખ્યા હોય છે આ જીવનમાં,
સપના પુરા કરવા જ્યારે જિંદગી ટૂંકી પડે તો શું કરવું?
મારો ખાલીપો…
હૃદયના એકાદ છાના ખૂણામાં આખી દુનિયાથી સંતાડી રાખેલો…મારો ખાલીપો.
કોઈકની યાદોથી,
કેટલીયે ફરિયાદોથી,
કોઈકના સ્મરણોથી,
એમની સાથે વિતાવેલી ક્ષણોથી,
એવી કેટલીયે વાતોથી છલોછલ ભર્યો છે મારો આ ખાલીપો.
ભૂતકાળમાં છૂટી ગયેલી વ્યક્તિ સાથે હું આજે પણ મારા આ ખાલીપામાં જીવી શકું છું, વાત કરી શકું છું, એમનો સ્પર્શ અનુભવી શકું છું.
જેમની ગેરહાજરીને કારણે આ ખાલીપો સર્જાયો છે, આ ખાલીપાની કારણે એમની સાથે જીવી શકું છું હું.
માની ન શકાય એવી વાત છે, કે આ ખાલીપાને કારણે મળતી પીડા એ મારા બળતા હૃદયને ટાઢક આપે છે.
હા, ક્યારેક આ ખાલીપાની આસપાસ વીંટળાયેલી એકલતા ચીસ પાડી ઉઠે છે. એકલતાની ચીસ મૂંગી હોય છે. છતાં તેના પડઘા ઘણા સમય સુધી સંભળાયા કરે છે અને અંતે તે પણ ખાલીપામાં સમાઈ જાય છે.
પણ છતાં, સાચવું છું હું એ ખાલીપા ને, હૃદયના એક અભિન્ન અંગ તરીકે. કારણ?? એ ખાલીપામાં હું હજી એમની સાથે રહી શકું છું.ધબકારે-ધબકારે એ મારામાં વહે છે. મારી દરેક રચનામાં લખાઈ છે એ, મારા દરેક શબ્દમાં મને સંભળાય છે એ.
મારી દરેક ક્રિયામાં એ પ્રત્યક્ષ હોવા છતાંય… હૃદયના એકાદ છાના ખૂણામાં આખી દુનિયાથી સંતાડીને રાખ્યો છે મેં….મારો ખાલીપો.
હાઈકુ
તારી યાદોથી,
‘ભર્યો’ છે છલોછલ,
મારો ‘ખાલીપો’.
તારી યાદોથી
‘ભર્યો’ છે છલોછલ,
મારો ખાલીપો
એ મોત સાંભળ મારી વાત,મારે તને કંઈક કહેવું છે
સમય લઈને આવજે મને લેવા, તારી સાથે થોડીવાર બેસવું છે
કરવી છે કેટલીક ફરિયાદ તને,શાને તું સૌને દૂર કરે છે?
આંસુ કોઈના દેખાતા નથી તને?એવું તો શું તને મજબૂર કરે છે?
પ્રિયજનથી દૂર થવાનું દુઃખ તારી સાથે વહેંચવું છે,
સમય લઈને આવજે મને લેવા, તારી સાથે થોડીવાર બેસવું છે
હંમેશા માટે કોઈને ગુમાવવાનું દુઃખ તને ખબર નહિ હોય?
આટલા કલ્પાંતની પણ તારા પર કશી અસર નહિ હોય?
ઘણી પીડા છે આ હૃદયમાં, એકવાર તને બધું કહી દેવું છે
સમય લઈને આવજે મને લેવા, તારી સાથે થોડીવાર બેસવું છે
લોકો ના આંસુનું કારણ બનવું તને પણ ક્યારેક તો ખટકતું હશે,
શું કોઈને હંમેશા લઇ જવા સમયે તારું હૃદય અટકતું હશે?
જાણતું નથી તને કોઈ અહીં, મારે તને થોડું જાણવું છે,
સમય લઈને આવજે મને લેવા, તારી સાથે થોડીવાર બેસવું છે
શબ્દ ખૂટી પડે છે ક્યારેક દર્દ સમજાવવા માટે,
મુખોટુ સ્મિતનું પહેરે છે લોકો,આંસુ છુપાવવા માટે
ડર છે ક્યાંક વરસી ન પડે આંસુઓ આંખમાંથી,
આવતું નથી હવે કોઈ રડતાને હસાવવા માટે
એકલા હોવાનો ચાલો એક તો ફાયદો થયો
કોઈ નથી હવે મારી પાસે ગુમાવવા માટે
બનાવવો પડ્યો માર્ગ જાતે જ મારે મારા માટે,
કોઈ હતું નહીં મને રસ્તો બતાવવા માટે
ઠોકર પણ જીવનમાં એવા સમયે લાગી કે,
જ્યારે હતું નહીં કોઈ , મને સંભાળવા માટે
આખું જીવન બીજાઓનો બોજ ઉપાડ્યો હતો,
અંતે તો માત્ર ચાર લોકો હતા, મને ઉપાડવા માટે
સૌ અહીં તૂટ્યા છે, છતાં કોઈ બીજાને સહારો ક્યાં આપે છે
જિંદગી કોઈને ગમી નથી ને મોતનેય કોઈ આવકારો ક્યાં આપે છે
જિંદગીની સફરમાં સૌ સાથે રહીને પણ એકલા છીએ
ભુલાય જો માર્ગ તો કોઈ અહીં ઈશારો ક્યાં આપે છે
કોશિશ ઘણી કરી રોકવાની,પણ અંતે તો રડી જ પડાયું
આંખમાં આવેલ આંસુઓને પાંપણ હવે ઉતારો ક્યાં આપે છે
મર્યા પછી ‘કાંધ’ આપવા સૌ કોઈ સામેથી આવ્યા,નહિતર
નનામી સિવાય અહીં કોઈ કોઈને સહારો ક્યાં આપે છે
હૃદયની આ એક દલીલ સામે બધી સાંત્વના ટૂંકી પડી કે,
આત્મા અમર હશે, પણ એ હોંકારો ક્યાં આપે છે?
રોજ તમારી વાટ જોતાં જોતાં, તમને યાદ કરી લઉં છું હું
આમ તમારી યાદોમાં રહેતા રહેતા,તમને યાદ કરી લઉં છું હું
શુ કરવું? રડી પણ નથી શકતો હવે તમને યાદ કરીને ,
માટે બધા સાથે હસતા હસતા,તમને યાદ કરી લઉં છું હું
કહી નથી શકતો કોઈને પણ,ખોટ તમારી કેટલી વર્તાય છે,
ક્યારેક આમ લખતા લખતા,તમને યાદ કરી લઉં છું હું
કહેવાનું તો ઘણું છે પણ સાંભળવા માટે હવે તમે નથી,
માટે જ હવે મૌન રહેતા રહેતા,તમને યાદ કરી લઉઁ છું હું
ફરિયાદ હંમેશ રહેશે મારી ઈશ્વર માટે કે તમને દૂર કર્યા મુજથી,
બસ આમ કુદરત સાથે લડતા લડતા,તમને હદ કરી લઉઁ છું હું
સાચું કહું તો ભુલ્યો જ નથી હું ક્યારેય તમને આજ સુધી,
બસ તમારી યાદ માં જીવતા જીવતા,તમને યાદ કરી લઉં છું હું
શબ્દોની દુનિયા 